Citaĵo el la semajna gazeto SYÛKAN KINYÔBI

Mi larmis, kiam mi legis artikolon de Minori Kitahara.

Infanoj uzis flamigilojn, kaj okazigis bruladajn akcidentojn, kaj mortis. Tiaj akcidentoj daŭre okazis, kaj tio kaŭzis la komencon de la regulo [ke nur flamigiloj, kiuj ne facile uzeblas de infanoj, vendiĝas]. Mi esperas, ke tiaj tragedioj ne plu okazus. Sed tamen mi ne komprenas, kial okazas ne nur instruado al infanoj de "fajro danĝeras", sed ankaŭ regulado de flamigiloj.

Mi serĉas ion ĝustan dubante, sed  mi ĉiam sentas, ke diversoj tute eraras, dum mi loĝas en ĉi tiu lando [Japanio]. Kio estas sekureco? Kiel konstruiĝas socio, en kiu oni vivas komforte? Kial mi sentas min tiel sufokita?

Antaŭ ne longe paroladis la japana ĉefministro Yosihiko Noda en La Ĝenerala Asembleo de Unuiĝintaj Nacioj, kaj deklaris: "Japana atompovo estu sekura de la plej alta nivelo en la mondo". Al tiu, kiu ja ne estas sekura, mankas sekura nivelo "plej alta en la mondo". Ho, li intencas daŭrigi!, mi pensas, kaj surpriziĝis maladmirante.

Neniu el la respondeculoj de atompovo sendiĝis de la polico al prokuroroj, sed sendiĝis al prokuroroj persono, kiu forĵetis flamigilojn, en ĉi tiu socio. Mi nun ne povas kompreni pri kialoj de okazaĵoj, pri sekreco, pri ĝia nivelo kaj pri kian socion, kiun ni intencas konstrui. Mi nur povas ridi. Flamigiloj! Forĵeti 245 flamigilojn kaj sendiĝi al prokuroroj!

(Minori Kitahara. "Juĝi pri amaskomunikiloj - numero 31". SYÛKAN KINYÔBI en la 7a oktobro 2011. Paĝo 44.)

Oni esprimu sin vorte iom post iom.

(Cetere en la hejmpaĝo de la ĉefministro Yosihiko Noda - http://www.nodayoshi.gr.jp/ - mi vidas nomojn Yosihiko Noda kaj Yoshihiko Noda. Kion li preferas?)